In het atelier van Iris is direct duidelijk wat haar stijl is: natuurlijk en minimalistisch en met een voorkeur voor organische vormen. ‘Ik ga gewoon aan de slag en zie wel wat er ontstaat. Dat vind ik de fijnste manier van werken.’
Iris is altijd op zoek naar nieuwe klei in mooie natuurlijke kleuren. Het is nog een wens van haar om ook lokale klei te gebruiken. ‘Ik vind het het mooist om de klei te laten zien zoals die is. Vaak zijn dat aardse tinten.’ Een klei die Iris momenteel graag gebruikt, is een steengoed spikkel klei, de Sibelco WWB K110 flagstone, een soort waar kleine ijzerdeeltjes in zitten. ‘Die komen naar boven als de klei gebakken wordt en afhankelijk van de bewerking die ik doe, zie je meer of minder ijzerdeeltjes. De buitenkant van het werk laat ik zoals die is, waardoor het een beetje ruw aanvoelt. De binnenkant krijgt glazuur om het waterdicht te maken.’
Overigens gebruikt Iris het liefst zo weinig mogelijk glazuur: ‘Als je de klei omhult met glazuur, verberg je de klei en dat vind ik jammer, want het is juist zo’n mooi materiaal.’ Daarom gebruikt ze ook maar twee soorten glazuur: glanzend transparant en mat wit. ‘De transparante glazuur maakt de klei wat donkerder, intenser.’ Iris gebruikt poederglazuur die ze zelf mengt met water. Haar werk dompelt ze en ze laat de glazuur aan de lucht drogen.
Iris verdiept zich ook graag in nieuwe of andere technieken. Ze laat met een mok zien waarvan de vorm is ontstaan door delen weg te snijden uit een blok klei. ‘Een Japanse techniek, Kurinuki, waarmee ik aan het experimenteren ben.’
PROCES
Het proces van bolletje klei tot afgewerkt product duurt lang. ’Omdat ik alles met de hand maak, gaat een stuk wel tien tot vijftien keer door mijn handen. En elke keer kijk ik of ik tevreden ben of nog iets wil aanpassen. Dat vind ik het mooie aan mijn werk. Ik vind het ook altijd leuk om te kijken hoe klei reageert onder bepaalde weersomstandigheden. Het maakt een enorm verschil of het zonnig of koud is.’
In haar eigen atelier staat geen stookoven. ‘Het is duurzamer om mijn werk in een gezamenlijk atelier te stoken. Ik gebruik steengoedklei en -glazuur, dat op de hoogste stooktemperatuur gebakken wordt, waardoor het werk steviger wordt en langer meegaat.’
WENSEN
Hoewel Iris het liefst servies maakt, werkt ze niet met vaste collecties. Ze vindt het juist leuk om steeds nieuwe dingen te maken. Is iets uitverkocht, dan is het ook echt op, tenzij iemand ooit een setje kopjes heeft gekocht en de verzameling wil aanvullen met dezelfde exemplaren. Daarom is ze ook vaak op zoek naar nieuwe creatieve dingen om te doen. ‘Een wens is bijvoorbeeld om ooit wat grotere dingen te maken, zoals lampenkappen en -voeten. Maar daar moet ik op broeden. Als er wat tijd overheen gaat, komt het er vanzelf uit.’
Soms maakt Iris iets in opdracht en doet ze onderzoek naar materialen en vormen. Zoals een tijdje geleden voor een deelnemer aan de Nederlands Kampioenschappen Barista. ‘Het kopje moest het karakter van een specifieke koffieboon weerspiegelen. Ik kreeg meteen ideeën voor de soort klei die ik hiervoor wilde gebruiken. Maar de vorm luisterde ook heel nauw: de koffie moest voldoende warm blijven, genoeg zuurstof krijgen bij het walsen en de juiste smaak behouden. Dat was een leuke wisselwerking.’
Meer weten over Iris? Klik hier om een kijkje op haar website te nemen of lees verder voor haar persoonlijke verhaal.
