Het is niet voor niets dat Iris het liefst servies maakt. ‘Het is de manier waarop je het gebruikt, en daardoor integreert in je leven. Ik kan alles naar eigen smaak maken.’ Maar ze vindt het ook leuk om voor anderen iets op maat maken. ‘Het werken met mijn handen is creatief en voelt vrij. ’s Ochtends trek ik mijn vieze kloffie aan, er komt klei in mijn haar en op mijn handen. Dat is heel aards, het brengt mij terug naar mezelf. Ik start altijd met een kopje thee, zet een lekker wierookje aan en zet alles klaar. Als ik daarna ga kneden en kom ik vanzelf in een meditatieve staat.’ In dat proces vergeet Iris de tijd compleet uit het oog. ‘Ik draai op allerlei momenten en dat klopt voor mij. Werk en privé lopen op een heel natuurlijke manier in elkaar over.’ Dat heeft ook te maken met het proces. Iris moet continu checken of de klei al leerhard is, de fase waarin het afgewerkt kan worden. En dat is sterk afhankelijk van de weersomstandig­heden en de hoeveelheid vocht in de klei.